Jednym z głównych tematów w "Sonecie 116" Szekspira jest idea miłości jako stałej siły, która nie może się chwiać. Wiersz podkreśla również, że miłość jest nieoceniona i kwestionuje ideę, że miłość może z czasem zanikać.
Szekspirowski "Sonnet 116" jest jednym z 154 wierszy, które poeta napisał w stylu sonetowym Szekspira. Każdy wiersz składa się z 14 wierszy po wzorze rymowania "a-b-a-b, c-d-c-d, e-f-e-f, g-g". Większość sonetów Szekspira bada tematy miłości. "Sonnet 116" koncentruje się na znaczeniu prawdziwej miłości.
Jednym z ważniejszych tematów w "Sonecie 116" jest koncepcja "Miłość nie zmienia". Jest to siła wieczna, która nie może się zmęczyć, gdy napotka wyzwania lub z czasem słabnie. Szekspir używa wielu metafor zawierających naturalne obrazy, aby przedstawić swój punkt widzenia; na przykład, twierdzi, że miłość jest "zawsze ustalonym znakiem, /Który patrzy na burze i nigdy nie jest wstrząśnięty". Powtarza podobne słowa, aby podkreślić, że miłość nie jest prawdziwie miłością, kiedy nie trwa: "miłość nie jest miłością /Która zmienia się, gdy znajdzie się zmiana, /Lub pochyla się z usunięciem, aby usunąć."
Shakespeare przedstawia również miłość jako coś nieocenionego: "Jest gwiazdą każdej kory, która nie jest znana, chociaż jego wysokość zostanie wzięta". Można wiedzieć, że miłość jest ważną siłą, ale nie może sobie wyobrazić jej prawdziwej wartości.
Shakespeare podkreśla swój motyw miłości jako stałej, kwestionując koncepcję, że miłość może z czasem się zepsuć. Pisze, że "Miłość nie jest głupcem Czasu" i że "nie zmienia się z jego krótkimi godzinami i tygodniami, /Ale to znosi nawet do krawędzi zagłady."
