Głównymi prorokami Biblii hebrajskiej są Abraham, Izaak, Jakub, Mojżesz i Aaron. Spośród nich judaizm uważa Mojżesza za największego. W chrześcijaństwie również Izajasz, Jeremiasz, Daniel i Ezekial są uważani za głównych proroków.
Jest też wielu pomniejszych proroków, z których niektórzy pogrążają się w wierzeniach żydowskich i chrześcijańskich, a niektórzy są dla nich wyłączni. Zarówno w judaizmie, jak i chrześcijaństwie uważa się, że ci prorocy są niemal mistycznym rozumieniem pism Bożych, a także jego duchowym planem dla ludzkości. Są to kluczowe postacie w rozwoju starotestamentowej fabuły o zbliżającym się przybyciu Mesjasza, który ocali całą ludzkość. W judaizmie ten człowiek jeszcze nie nadszedł. W chrześcijaństwie Mesjasz jest postacią Nowego Testamentu, Jezusem Chrystusem.
Prorocy podejmują kierownicze role w swoich wierzeniach jako kaznodzieje, nauczyciele, rabinowie i ci, którzy nadzorują rozwój zasad. Biblijni prorocy również nie są wyłącznie mężczyznami. Kilka kobiet proroków jest uznanych w Biblii hebrajskiej. Wiele książek zarówno Biblii hebrajskiej, jak i chrześcijańskiej pochodzi od proroków, których historie opowiadają. Wyjątkami są jednak główni prorocy Biblii Hebrajskiej, których historie opowiadane są w pierwszych dwóch księgach Genesis i Exodus.
