Wilk tundrowy to największy podgatunek szarego wilka, znany jako Canis lupus albus, osiągający długość do 7 stóp i wagę prawie 200 funtów, gdy jest w pełni dorosły. Zajmując daleką północną tundrę Eurazji, od Finlandii po Półwysep Kamczacki w Rosji, wilk tundrowy znajduje się na szczycie łańcucha pokarmowego i rzucają wyzwanie jedynie niedźwiedziom i ludziom.
Każdy kontynent i wyspa Arktyki niesie podgatunek szarego wilka, a każdy jest znany pod inną nazwą, zgodnie z jego położeniem. Na przykład w Grenlandii i na wyspach arktycznych nazywany jest arktycznym wilkiem. Testy genetyczne pokazują, że te wilki, mimo że każda z nich ma inną nazwę podgatunku, nie są wystarczająco genetycznie różne, aby uzasadnić tak wiele różnych nazw. Schemat nazewnictwa pozostaje tematem debaty dla taksonomów.
W Ameryce Północnej wilk tundrowy jest albo wymarły, albo bardzo zagrożony, chociaż wiele podgatunków żyło w Arktyce od Alaski na wschód, przez różne wyspy i ląd stały Kanady. W całej Rosji wilki tundrowe są aktywnie ścigane, oferując im znaczne ilości premii za ich skóry, ale gatunek ten nie jest uważany za zagrożony. Wilki Tundry mogą mieć dowolny kolor, począwszy od czarnych plamek z szarą, białą lub szaro-białą mieszanką.
