Nazwa rutenu pochodzi od łacińskiej nazwy Rosji, rusi, ponieważ tutaj po raz pierwszy została odkryta. Ruten był ostatnim z sześciu członków grupy platynowej, która została odkryta.
Rosyjski chemik Gottfried Osann odkrył, że odkrył w roku 1828 trzy nowe metale platyny, które nazwał polinium, pluran i ruten. Jednak w 1944 r. Inny rosyjski chemik Karl Klaus udowodnił, że Osann odkrył tylko bardzo nieczystą formę rutenu. Ponieważ był pierwszym, który wyizolował element w swojej czystej postaci, generalnie został uznany za odkrycie. Jednak nadal zdecydował się użyć nazwy wymyślonej przez Osanna ze względu na fakt, że pierwotne rudy platyny, z których ruten pochodził, zostały wydobyte w Rosji.
Ruten występuje tylko z innymi metalami platynowymi w kilku miejscach na świecie, w tym w Uralu w Rosji. Okazy występują również w wydobywaniu niklu w Ontario, Kanadzie i południowoafrykańskich złóż pirytoksyny.
Ruten jest bardzo twardym, srebrzystobiałym metalem, który szybko i czasem gwałtownie utlenia się pod wpływem powietrza. Chociaż jest on niezwykle kruchy, metal ten jest często stosowany jako utwardzacz dodawany do innych metali platynowych. Czasami dodaje się go również do tytanu, aby uczynić go bardziej odpornym na korozję.
