Kryształy lodu spadające z nieba jako opady są nazywane płatkami śniegu. Płatki śniegu przyjmują różne formy, w zależności od tego, jak spadają kryształy lodu oraz temperatury powietrza i ziemi.
Śnieg tworzy się, gdy krople ciekłej kondensacji w chmurach zamarzają, tworząc krystaliczną strukturę. Śnieg tworzy się najlepiej, gdy powietrze jest w stanie przepchnąć się w górę, przenosząc wilgotne, często cieplejsze powietrze do zimniejszych części atmosfery, aby rozpocząć kondensację. Opady śniegu w jeziorach występują często wokół większych zbiorników wodnych; cieplejsze powietrze jeziora odparowuje i unosi się wysoko do atmosfery, gdzie skrapla się i zamarza, tworząc kryształy lodu. Płatki śniegu to proste kryształy lodu, jednak płatki śniegu mogą przechodzić przez dodatkowe chmury w drodze na ziemię. Kiedy to nastąpi, kondensacja z chmur zamarza do istniejących płatków śniegu, tworząc okrągłe, grudkowate grudki lub graupel.
Szron powstaje, gdy powierzchnia jest zimniejsza niż otaczające powietrze. W tej sytuacji para wodna z powietrza zamarza bezpośrednio, tworząc osad bez uprzedniej kondensacji. Szron czasami tworzy się na powierzchni istniejących opadów śniegu.
Ziemia nie jest jedyną planetą w Układzie Słonecznym, która doświadcza śniegu. Badania wskazują, że Wenus ma również ośnieżone góry, ale temperatura Wenus jest zbyt wysoka, by śnieg mógł tworzyć zamarzniętą wodę. Śnieg Wenus jest w rzeczywistości metaliczny; tworzy się z mgły siarczku ołowiu i siarczku bizmutu.
