Leczenie stwardnienia aorty zazwyczaj obejmuje wymianę zastawki aortalnej; stwardnienie aorty wywołane stanami chorobowymi, takimi jak niewydolność nerek lub wady serca, rozwią- zanie z użyciem preparatów rozrzedzających krew, zabieg chirurgiczny w celu usunięcia wad i leków moczopędnych. Stwardnienie aorty zwykle występuje u pacjentów w wieku geriatrycznym w wieku 65 lat i starszych. Czasami jednak rozwija się również u młodszych pacjentów, od objawów nieprzyjemnych, ale łagodnych po poważne, wymagających leczenia.
Stwardnienie aorty oznacza stan, w którym na klatce zastawki aortalnej w sercu powstają złogi wapnia. Z czasem depozyty wapnia mogą rosnąć, ostatecznie zwężając się i stwardniając zastawkę aortalną. Przy znacznym stwardnieniu i zwężeniu ścian tętnic kardiolodzy podnoszą ten stan do zwężenia zastawki aortalnej. Czasami, zgodnie z kliniką Mayo, stwardniająca tętnica może wskazywać na obecność innych chorób, nawet w przypadku braku objawów.
U młodszych pacjentów ze stwardnieniem aortalnym kardiolodzy podejrzewają przyczyny, przede wszystkim wrodzone wady serca, chorobę nerek lub wysokie ciśnienie krwi. Dla osób z wysokim ciśnieniem krwi kardiolodzy mogą przepisać leki rozrzedzające krew lub leki stabilizujące bicie serca. Lekarze mogą również przepisać leki moczopędne, które usuwają nadmiar płynów ustrojowych i ułatwiają pompowanie serca. Chirurgia poprawia niektóre deformacje serca i choroby zastawek serca. Jako środek ostrożności niektórzy pacjenci otrzymują leki przed poddaniem się dentystyce. Po przedstawieniu objawów kardiologowie oceniają pacjentów za pomocą kilku badań kardiologicznych, w tym EKG i RTG klatki piersiowej.
