Niektóre z najważniejszych i najciekawszych adaptacji, jakie rozwinęło się u kraba pustelnika, to jego pracowita eksploracja i okupacja muszli ślimaków. W przeciwieństwie do innych skorupiaków, krab pustelnik nie ma własnej skorupy. Zamiast tego, musi znaleźć muszlę, która zajmie się ochroną przed drapieżnikami wodnymi i lądowymi, które istnieją w środowisku międzypływowym.
Krab pustelniczy starannie dobiera powłokę. Sprawdza i testuje wiele pocisków, zanim będzie z nich zadowolony. Czasami pustelniki walczą ze sobą, aby uzyskać muszlę, której chcą. Odrzucona muszla nie tylko staje się domem kraba pustelnika, ale chroni również jego miękki i odsłonięty brzuch, w którym brakuje ochronnego egzoszkieletu. Kraby pustelników uczą się szukać skorup morskich ślimaków. Aby znieść ładunek cięższy od nich, kraby pustelnika mają mocne tylne nogi, które zaciskają się na bokach muszli podczas pełzania. Jeśli w jego środowisku nie ma muszli, krab pustelniczy może zadowolić się czymś, w czym może się czołgać i ukrywać, na przykład plastikowy kubek lub popsuta butelka alkoholu.
Pustelniki od dawna przystosowały się do życia na lądzie. Chociaż mają skrzela do oddychania, te wysychają i ostatecznie nie są w stanie wdychać tlenu przez skrzela. Kraby pustelników, będące lądowymi skorupiakami, mogą utonąć, gdy są narażone na zbyt dużo wody lub ulegają odwodnieniu w nieobecności wody.
