Monarchiczne motyle opracowały dwie główne adaptacje do przeżycia: ostrzegawcze zabarwienie i toksyczność, wyjaśnia National Geographic. Jako gąsienica monarchowie jedzą dietę głównie z mleczu. Milkweed zawiera toksynę, która powoduje dyskomfort u potencjalnych drapieżników. Aby uniknąć spożycia toksyny, drapieżniki często same opuszczają gąsienicę monarchy. Jasno zabarwione skrzydła dorosłego monarchy sugerują potencjalnym drapieżnikom, że jedzenie jest niebezpieczne.
Motyl monarchy znajduje się w niekorzystnej sytuacji, jeśli chodzi o kamuflaż, więc używa dwóch adaptacji, aby przetrwać. Pierwsza, toksyczność, pomaga gąsienicy monarchy osiągnąć dorosłość. Motyle monarchy polegają w dużej mierze na roślinie mlecznej, aby przeżyć. Monarchy składają swoje jaja tylko na mleczu, aby larwy mogły po jedzeniu jeść roślinę i spożywać glikozydy nasercowe unikatowe dla mleczu. Glikozydy te są toksyczne dla innych zwierząt i powodują ich wymioty, jeśli jedzą gąsienicę. W rezultacie drapieżniki unikają gąsienicy monarchy i dyskomfortu spowodowanego jej spożyciem.
Jako dorosły motyl monarchy pozostaje toksyczny i stosuje ostrzegawcze zabarwienie, aby uniknąć drapieżników. Jasne kolory są charakterystycznym oznaką toksyczności. Tak więc, podobnie jak żaby drzewne w dżungli, drapieżcy unikają monarchów ze względu na ich ekstrawaganckie zabarwienie. Toksyczność zanika, gdy monarcha się starzeje, ale jaskrawe kolory nadal służą ochronie przed drapieżnikami.
