Migotanie przedsionków można leczyć, aby zapobiec tworzeniu się zakrzepów krwi przy użyciu leków rozrzedzających krew, takich jak warfaryna, dabigatran, heparyna i aspiryna, zauważa National Institutes of Health. Niektórzy lekarze mogą używać leki lub zabiegi mające na celu przywrócenie prawidłowego rytmu serca pacjenta. Leki te obejmują amiodaron, propafenon, ibutylid, chinidynę i dizopiramid. Procedury obejmują kardiowersję elektryczną, ablację cewnika, zabieg labiryntu i wszczepienie stymulatora.
Pacjenci są również często przepisywanymi lekami kontrolującymi częstość rytmu serca, takimi jak esmolol, propranolol, atenolol, werapamil i digoksyna. Leki muszą być ściśle monitorowane, ponieważ wiadomo, że niektóre leki nasilają problem, tworząc nowe rodzaje arytmii lub pogarszając stan serca. Migotanie przedsionków jest leczone zgodnie z pełnym profilem objawowym pacjenta i nasileniem uszkodzenia serca.
Cardioversion przywraca normalne tętno i rytm, zgodnie z Mayo Clinic. Elektryczna kardiowersja obejmuje wstrząs elektryczny wysyłany przez klatkę piersiową, aby chwilowo zatrzymać i zresetować aktywność serca. Kardiowersja z użyciem leków obejmuje leki przeciwarytmiczne przyjmowane doustnie lub dożylnie w celu przywrócenia prawidłowej częstości akcji serca. Leki przeciwarytmiczne można podawać po kardiowersji elektrycznej, aby zapobiec przyszłym epizodom. Efekty uboczne to zmęczenie, mdłości i zawroty głowy, a leki mogą być potrzebne w nieskończoność.
Digoksyna lekowa skutecznie kontroluje częstość akcji serca, gdy jest w spoczynku, ale większość osób wymaga dodatkowych leków, takich jak beta-blokery lub blokery kanałów wapniowych, aby regulować częstość akcji serca podczas aktywności, wyjaśnia Klinika Mayo. Do skutków ubocznych beta-blokerów i blokerów kanałów wapniowych należą niskie ciśnienie krwi i niewydolność serca. Rytm pracy serca jest przywracany chirurgicznie z ablacją cewnika, procedurą chirurgicznego labiryntu i ablacją węzła przedsionkowo-komorowego. Procedury te mogą być połączone z wszczepieniem stymulatora i dodatkowymi lekami.
Jak wyjaśnia National Institutes of Health, pacjenci mają silniejszą nadzieję przywrócenia regularnego rytmu serca i naprawy uszkodzenia serca, jeśli objawy zostaną wykryte wcześniej, a leczenie zostanie szybko rozpoczęte. Pacjenci z migotaniem przedsionków dłuższym niż sześć miesięcy lub z rozpoznanym towarzyszącym schorzeniem serca są znacznie mniej podatni na powrót do zdrowia. Stan umożliwia gromadzenie się krwi w przedsionkach, co stanowi poważne zagrożenie dla pacjentów, ponieważ może to spowodować udar.
