Na Ziemi żyje wiele gatunków zwierząt, które spędzają większość życia samotnie, w tym gady, płazy, ssaki, ryby, owady i pajęczaki. Samotność jest powszechna w świecie zwierząt i może być tylko w okresie godowym, kiedy poszczególni członkowie gatunku wchodzą ze sobą w interakcje.
Wiele gatunków drapieżnych zwierząt spędza większość życia samotnie. Pozwala to na indywidualną kontrolę terytoriów i zasobów żywności, szczególnie jeśli środowisko, w którym znajdują się te zasoby, może obsługiwać tylko niewielką liczbę danego gatunku.
Niedźwiedzie polarne, na przykład, muszą podróżować na duże odległości, aby znaleźć odpowiednie zasoby, takie jak żywność, woda i schronienie w zamarzniętym krajobrazie Arktyki. Z tego powodu dorosłe niedźwiedzie polarne rzadko spotykają członków swojego gatunku.
Niektóre drapieżne ryby, takie jak wielki biały rekin, spędzają większość swojego życia samotnie, wyszukując ofiarę na ogromnych odległościach na całym świecie. Wielkie białe rekiny spotykają stosunkowo większą liczbę własnych gatunków tylko w okresie godowym. Kiedy samice wielkich białych rodzą młode, młode muszą odpłynąć od matki, aby uniknąć zjedzenia.
Samce wielu gatunków zwierząt, zarówno drapieżnych, jak i beznaczyń, mają większą samotność w porównaniu do kobiet, które zazwyczaj wychowują młode, a zatem żyją mniej samotnie. Obejmuje to nieletnich i dorosłych samców z gatunków takich jak lwy afrykańskie, słonie afrykańskie, czarne nosorożce, tygrysy, jaguary i kuguary.
