Tygrys syberyjski i tygrys bengalski to dwa największe gatunki tygrysów na świecie, chociaż tygrys syberyjski rośnie nieco większy. Oba gatunki są drapieżnikami, ale ponieważ żyją w różnych siedliskach w różnych częściach świata, konsumują różne ofiary. Oba gatunki są uważane za zagrożone ze względu na powszechność kłusowników, ale więcej tygrysów bengalskich niż tygrysy syberyjskie pozostaje na wolności.
Syberyjskie, lub Amur, tygrysy rozciągają się na rosyjskim Dalekim Wschodzie i północnych Chinach. Zamieszkują tereny górskie z lasami iglastymi i liściastymi. Ze względu na chłodniejszy klimat zamieszkują, mają grubsze futro niż tygrysy bengalskie. Polują na piżmo, jelenie, wapiti, goraje, niedźwiedzie, dzikie świnie, króliki, zające i łososie.
Tygrysy bengalskie żyją w Indiach, Bangladeszu, Nepalu, Chinach, Bhutanie i Birmie. Ich siedlisko składa się głównie z lasów tropikalnych, lasów liściastych i namorzynów. Te tygrysy polują na sambar, gaur, bawół wodny, chital, dziki, jelenie i inne duże drapieżniki. Tygrysy bengalskie atakują również ludzi częściej niż tygrysy syberyjskie.
Chociaż oba gatunki są chronione, są zagrożone z powodu utraty siedlisk i nielegalnych polowań. Kłusownictwo jest największym zagrożeniem dla pozostałych populacji obu gatunków tygrysich. Od 2014 r. Istnieje około 450 tygrysów syberyjskich i 2 500 tygrysów bengalskich pozostających na wolności.
