Według Tolweb.org, podstawową wadą dwunożności jest mniejsza prędkość i obciążenie związane z częściami ciała, które nie są dobrze zaprojektowane do chodzenia w pozycji pionowej. Kiedy ssak chodzi prosto, górna część ciała stawia napięcie na dolnej części ciała. Dwunożne ssaki muszą również częściej odpoczywać niż zwierzęta, które chodzą na czterech nogach, ponieważ nie mogą spoczywać na jednej nodze naraz.
Ciało ludzkie ma wiele adaptacji do dwunożności, jak opisuje PBS.org. Obejmują one konstrukcję stopy jako amortyzatora, podwójną krzywiznę kręgosłupa, aby utrzymać ciężar i powiększone, wspierające ciężar powierzchnie kręgów. Jednak te adaptacje nie całkowicie negują wady dwunożności. PBS.org zauważa, że ludzie doświadczają urazów kręgosłupa i bólu w wyniku obciążenia ich kręgosłupa, które pierwotnie ewoluowały, by służyć bardziej jako most wiszący dla narządów ciała niż struktura obciążająca.
Artykuł badawczy opublikowany w czasopiśmie Naturwissenschaften w 2010 roku opisuje kilka wad dwunożności, które prawdopodobnie uniemożliwiają czworonożnym naczelkom wykorzystanie dwunożnego chodu. Należą do nich powolna prędkość, która tnie cenny czas potrzebny na pożywienie dla żywności i hamuje zdolność ucieczki przed drapieżnikami oraz wysokie zużycie energii związane z chodem dwunożnym w porównaniu z chodem czworogłowym.
