Podstawowe zasady parowania DNA są regulowane przez komplementarne pary zasad: adeninę (A) z tyminą (T) w parowaniu AT i cytozynę (C) z guaniną (G) w parowaniu CG. Odwrotnie, tymina wiąże się tylko z adeniną w parach TA, a guanina wiąże się tylko z cytozyną w parowaniu GC.
Kwas dezoksyrybonukleinowy lub DNA zawiera cały zestaw informacji niezbędnych do przeżycia organizmu. Ten zestaw instrukcji jest kodowany w strukturze o podwójnej helisie złożonej z monomerów nukleotydowych. Każdy nukleotyd niesie grupę fosforanową, pięciowęglowy cukier nazywany dezoksyrybozą i jedną z czterech zasad nukleotydów. Cztery zasady zawierające azot znajdujące się w DNA to A, T, C i G. A i G są klasyfikowane jako "puryn", podczas gdy C i T są uważane za "pirymidyny". Puryny są większe w porównaniu do pirymidyn.
Ważnym odkryciem dotyczącym struktury DNA dokonał Edwin Chargaff w 1949 r. W jednym z jego eksperymentów Chargaff wykazał, że ilość A jest równa wartości T, podczas gdy ilość C jest równa wartości G Następnie stwierdził, że komplementarna podstawa A musi być T, a podstawa uzupełniająca C musi być G. Odkrycia Chargaffa stanowią podstawę zasady parowania zasad DNA.
