Jednym z najważniejszych czynników w zrozumieniu powierzchniowych cech Urana jest świadomość, że nie ma on stałej powierzchni, takiej jak Ziemia. Zamiast tego ma atmosferę, która składa się głównie z wodoru i helu oraz leżącego poniżej rdzenia, który składa się z ciekłego lodu.
Uran ma w atmosferze dużo metanu, co sprawia, że jest to jedna z najbardziej widocznych planet gołym okiem. Ponieważ planeta nie ma stałej powierzchni, obiekt usiłujący na nią wylądować przejdzie przez gazową atmosferę i zamarznie na jej drodze przez lodowy rdzeń. Uran jest jedną z najmniej gęstych planet w Układzie Słonecznym.
Jedną z bardziej fascynujących cech Urana jest to, że jego faktyczna powierzchnia ma inną kolorystykę niż ta, którą ludzie widzą z Ziemi. Faktyczna powierzchnia jest ciemna, matowa, szara. Jednak wpływ słońca uderzającego w mieszaninę gazów na powierzchni powoduje, że planeta wydaje się być jasnoniebieska, zielona i żółta, patrząc z Ziemi. Chmury również przyczyniają się do wyglądu, ponieważ odbicia światła słonecznego odbijają się od chmur. Atmosferyczna powierzchnia Urana ma wiatry czterokrotnie silniejsze niż wiatry huraganów na Ziemi.
