Kilka problemów z wielorybnictwem to potencjalne wyginięcie niektórych gatunków, brak humanitarnego sposobu polowania na wieloryby na morzu i spadające zapotrzebowanie na mięso i produkty z wielorybów. W 1986 r. Komisja wielorybnicza wprowadziła zakaz wielorybnictwa w celach zarobkowych, ale Japonia, Islandia i Norwegia kontynuują połowy wielorybów z powodu luk w zakazie.
Zakaz został wprowadzony po tym, jak stało się jasne, że połowy wielorybów stanowią zagrożenie dla wielorybów. Nietrwała praktyka z powodu długiego życia zwierząt i powolnego rozrodu, wielorybnictwo zmniejszyło liczbę wielu gatunków do ułamka dawnych poziomów.
Nie można także zabić wieloryba w sposób humanitarny na morzu. Wieloryby to ruchome cele, które wystrzeliwują ze statków poruszających się po często burzliwej powierzchni oceanu. Ponadto metody wykorzystywane do zabijania wielorybów, takie jak harpuny granatowe, mogą prowadzić do powolnej, bolesnej śmierci zwierzęcia.
Inną kwestią jest spadek popytu na produkty i mięso wielorybów. W wielu miejscach zapotrzebowanie na mięso nie jest wystarczająco wysokie, aby konsumować to, na co poluje. Z tego powodu mięso wieloryba pozostaje w dużych, zamrożonych zapasach. Dotacje rządowe pomagają wielbicielom pozostać w biznesie w sytuacjach, gdy nie ma wystarczającego popytu na swoje produkty.
