Chociaż zebry i konie należą do rodziny equus i z powodzeniem krzyżują się, zebry nigdy nie były prawdziwie oswojone i są bardziej podobne do osłów niż konie. Obaj mogą chlipać i prychać, ale zebry ryczą, gdy konie ryczą. Zebry mogą zachowywać się nieprzewidywalnie i agresywnie, nie są zbudowane do jazdy i są odporne na ukąszenia muchy tse-tse, mają też charakterystyczny płaszcz w pasy.
Według Critters 360, próbowano udomowić dziką zebrę, najbardziej popularną w epoce wiktoriańskiej, gdy ich odporność na muchy tse-tse czyniła je atrakcyjną alternatywą wśród białych osadników. Jednak ich doskonałe widzenie peryferyjne, potężne kopnięcia i złe nastroje nadal utrudniają chwytanie i oswajanie, chociaż krzyżówki zebry zostały pomyślnie wyhodowane i udomowione. W przeciwieństwie do tego, udomowienie konia zostało przypisane do 3500 BC i zostało użyte do transportu, pracy w rolnictwie, prowadzenia wojny i żywności. Ich ewolucja została ukształtowana przez ludzką kontrolę nad ich hodowlą. Stephen Budiansky twierdzi, że utrzymywanie koni w niewoli jako zwierząt hodowlanych mogło przyczynić się do zachowania ich gatunku w przeszłości. W przeciwieństwie do zebr, konie osiągnęły również symboliczną jakość wśród ludzi, ich obrazy służyły do reprezentowania siły i bogactwa.
