Niektóre powszechne materiały dielektryczne to mika, plastik, szkło, porcelana i różne tlenki metali. Suche powietrze służy również jako doskonały dielektryk i spełnia tę rolę w niektórych typach linii transmisyjnych i zmiennych kondensatorach. Woda destylowana służy jako czysty dielektryk, podczas gdy próżnia ma znaczną wydajność w tej roli.
Materiały dielektryczne źle przewodzą elektryczność, ale zapewniają wsparcie dla pól elektrostatycznych. Minimalizacja przepływu prądu między przeciwległymi biegunami elektrycznymi, przy jednoczesnym umożliwieniu swobodnego przebiegu linii strumienia elektrostatycznego, pozwala polu elektrostatycznemu na magazynowanie energii. Ma to zastosowania z kondensatorami o częstotliwościach radiowych i przy budowie linii przesyłowych o częstotliwościach radiowych.
Powodem, dla którego substancje o wysokich stałych dielektrycznych (takich jak tlenek glinu) są tak cenne, jest to, że umożliwiają budowę kondensatorów o dużej wartości przy minimalnej objętości. Jednak te materiały zwykle nie mają zdolności przetrwania intensywnych pól elektrostatycznych o takiej samej sile jak powietrze, które ma niską stałą dielektryczną. Jeśli napięcie przepływające przez materiał dielektryczny jest zbyt wysokie, co powoduje, że pole elektrostatyczne jest zbyt intensywne, materiał zaczyna przewodzić prąd. Znany jako rozpad dielektryczny, proces ten odwraca się, jeśli dielektryk jest gazem lub cieczą, przynosząc napięcie poniżej krytycznego poziomu. Jeśli dielektryk jest solidny, awaria często prowadzi do trwałych uszkodzeń.
