Jednym z przykładów echa pamięci jest słuchanie nazwiska pacjenta wywoływanego w poczekalni i niemożność zapamiętania go kilka sekund później. Kolejny typowy przykład pojawia się, gdy ktoś słucha opowieści, angażując się w inna aktywność. Chociaż osoba usłyszała te słowa, brak uwagi może przeszkodzić jej w przypomnieniu, o czym jest ta historia, kiedy to się skończy.
Echoiczna pamięć jest formą pamięci zmysłowej, która pozwala umysłowi tymczasowo postrzegać i przechowywać dźwiękową informację lub dźwięk. Wspomnienia zmysłowe są tak krótkie, że mogą trwać mniej niż sekundę po ich zauważeniu. Jeśli dana osoba stara się zachować pamięć sensoryczną, może zostać zakodowana w pamięć krótkotrwałą, umożliwiając mózgowi przechowywanie informacji przez około 20 do 30 sekund dłużej.
W pierwszym przykładzie pamięć echo pozwala pacjentowi w poczekalni dostrzec wyjątkowe właściwości głosu osoby towarzyszącej, takie jak ton i głośność. Jeśli pacjent mentalnie lub wokalnie powtarza nazwę, może być zobowiązany do pamięci krótkotrwałej.
Ponieważ pamięć krótkotrwała ma bardzo ograniczoną pojemność, ważne informacje muszą zostać przeniesione do pamięci długoterminowej poprzez użycie lub powtórzenie. W drugim przykładzie osoba słuchająca opowiadania może zamienić pamięć echo na pamięć krótkotrwałą, zatrzymując wszelkie rozpraszające działanie i koncentrując się na każdym słowie, którego używa gawędziarz. Strategie pamięciowe, takie jak wizualne wyobrażanie sobie wydarzeń z historii lub powiązanie koncepcji opowieści z istniejącą wiedzą, mogą pomóc osobie przenieść informacje do pamięci długotrwałej.
