Przykłady wyboru kierunków obejmują żyrafy, które mają długą szyję i ciemnienie lśniących ćmy Londynu po rewolucji przemysłowej. Selekcja kierunkowa to przesunięcie populacji jednego gatunku w kierunku określonego fenotypu.
Selekcja kierunkowa powoduje, że jeden fenotyp gatunku ma przewagę nad innym fenotypem tego samego gatunku. Fenotypy to fizyczne cechy zwierząt i ludzi. Presja selektywna to czynniki środowiskowe, które prowadzą do wyboru kierunków.
W środowisku, w którym choroba usuwa wszystkie kępy, które są niskie do ziemi, selekcja kierunkowa sprzyja żyrafom o długich szyjach i stawia żyrafy z krótkimi szyjami w niekorzystnej sytuacji. Żyrafy z dłuższymi szyjami przeżywają i rozmnażają się dzięki swojej zdolności do sięgania po wyższe drzewa, aby zjeść zieleninę. W rezultacie większość gatunków żyrafy ewoluuje, aby mieć dłuższe szyje.
Londyńskie mole są kolejnym przykładem selekcji kierunkowej. Większość tych ciem była biała przed rewolucją przemysłową. Pozwoliło im to wtopić się w kora drzew i ukryć się, aby uciec przed drapieżnikami. Pojawienie się fabryk wyrzuciło sadzę w powietrze i przyciemniło drzewa. Z biegiem czasu liczba białych motyli zmniejszyła się, a populacja ciemnych ciem, którzy niegdyś byli fenomenem mniejszości, znacznie wzrosła.
