Traktaty z Locarno, znane również jako Pakt Locarno, były serią traktatów między Niemcami, Francją, Wielką Brytanią, Włochami i Belgią, których celem było zagwarantowanie pokoju w Europie Zachodniej po I wojnie światowej. Władze parafowały umowy w Locarno, Szwajcaria, 16 października 1925 r.
Przedstawiciele stron traktujących podpisali dokumenty oficjalnie 1 grudnia 1925 r. Traktaty stanowiły, że granice ustalone na mocy traktatu wersalskiego, które zakończyły pierwszą wojnę światową, pozostają nienaruszalne. Niemcy, Belgia i Francja zgodziły się, że nigdy nie będą atakować siebie nawzajem, z wyjątkiem samoobrony lub w odpowiedzi na prośbę Ligi Narodów. Każde państwo naruszające tę umowę ryzykowało odwetem ze strony innych sygnatariuszy traktatu. Traktaty ostatecznie pomogły Niemcom w przystąpieniu do Ligi Narodów i pozwoliły Francuzom zaprzestać okupowania niemieckiej Nadrenii. Traktaty nie doprowadziły jednak do końca wojny w Europie Zachodniej.
