Niebezpieczeństwa związane z klonowaniem to szansa na problemy rozwojowe pojawiające się w późniejszym życiu, niski wskaźnik sukcesu, co wymaga czasochłonnych i kosztownych powtórzeń klonowania, nieprawidłowości genów i różnic w długościach i wzorcach chromosomów. < /strong> Klonowanie występuje w wielu żywych organizmach; niektóre gatunki klonowane rozwijają się normalnie, podczas gdy inne wykazują nieprawidłowości w momencie urodzenia lub później w życiu.
Klonowanie odbywa się na kilka różnych sposobów. Niektóre metody klonowania stwarzają większe ryzyko niepowodzenia lub szkody niż inne. Transfery jądrowe w komórkach somatycznych mają na przykład stosunkowo wysoką awaryjność. Ten rodzaj klonowania ma 30-procentowy wskaźnik sukcesu. Ta liczba przekłada się na 30 udanych klonów na 1000 prób. Brak kompatybilności między jądrami i jajami gospodarza odpowiada za pewne niepowodzenia, podczas gdy nieprawidłowy rozwój jąder i brak skutecznej ciąży i nawożenia odpowiadają za inne niepowodzenia. Niektóre sklonowane zarodki rozwijają większe narządy i rozmiary ciała niż ich niesklonowani rówieśnicy. Ta fizjologiczna nieprawidłowość stwarza problemy dla klonowanych organizmów, w tym trudności w oddychaniu i zaburzenia krążenia.
Klonowane osobniki wymagają również sztucznego przeprogramowania genów dla prawidłowego wzrostu i rozwoju. Osiągnięcie tego przeprogramowania okazuje się trudne dla naukowców i zwiększa ryzyko nieprawidłowości genów. Różnice telometryczne, różnice chromosomalne lub wpływ na żywotność sklonowanych stworzeń. Sklonowane organizmy mają krótsze telomery po urodzeniu, co powoduje, że ich chromosomy starzeją się szybciej niż ich biologiczni rówieśnicy, podczas gdy inne zawierają komórki o młodzieńczych właściwościach, pomagając im przeżyć biologicznych kuzynów.
