Karol Darwin uważnie badał 13 gatunków zięb, które były endemiczne dla Wysp Galapagos. Ptaki te utworzyły podstawy słynnej "teorii ewolucji Darwina" według naturalnej selekcji.
W 1831 roku Charles Darwin został przyrodnikiem na pokładzie HMS Beagle, który był zobowiązany do pięcioletniego wykreślania mapy regionu południowego Pacyfiku. W tej wyprawie rozpoczął badania nad ziębami. Zauważył, że ptaki różnią się wizualnie, wskazując, że wzory ich dziobów różniły się rozmiarem i kształtem. Ustalił, że zmiany dzioba były powiązane z różnymi dietami, a z kolei z dostępnymi źródłami żywności. Darwin zracjonalizował, że ptaki musiały ewoluować od wspólnego przodka, dostarczając podstawy dla jego teorii o ewolucji. Podczas swojej późniejszej kariery Darwin studiował inne zwierzęta, w tym gołębie i dżdżownice.
