Zyski ruchu na rzecz praw obywatelskich z lat sześćdziesiątych zostały upamiętnione w dwóch aktach prawnych. Ustawa o prawach obywatelskich została uchwalona w 1964 r., zakazując zinstytucjonalizowanej dyskryminacji wobec Afroamerykanów, oraz ustawy o prawach do głosowania z 1965 r. egzekwował prawo Afroamerykanów do głosowania na Południu.
Ustawa o prawach obywatelskich z 1964 r., opracowana przez administrację Kennedy'ego, a później podpisana przez prezydenta Johnsona, zakazała zinstytucjonalizowanej dyskryminacji wobec Afroamerykanów. Niektóre z zakazanych praktyk zostały zakazane, w tym segregacja w szkołach i miejscach publicznych, a także dyskryminacja rasowa i dyskryminacja ze względu na płeć w miejscu pracy. Później ustawa przyjęta przez administrację Johnsona znaną jako Ustawa o prawach do głosowania z 1965 r. Narzuciła prawo Afroamerykanów do głosowania na Południu, gdzie, pomimo zmian w ustawodawstwie, dyskryminacja była nadal praktykowana. Na południu Afroamerykanie borykali się z przeszkodami, takimi jak egzaminy z czytania i pisania, podatek pogłówny, fizyczne zastraszanie w kabinie do głosowania i inne biurokratyczne przeszkody, które uniemożliwiały im skorzystanie z prawa do głosowania. Ustawa o prawach do głosowania z 1965 roku położyła kres niekonstytucyjnym praktykom. Według analiz federalnych prawie jedna trzecia niezarejestrowanych wyborców z Afryki amerykańskiej mogła zarejestrować się do głosowania przed końcem roku.
