Aktywność chemiczna pierwiastka jest określona jako jego stabilność w stosunku do otaczających go elementów w układzie okresowym. Aktywność chemiczna wiąże się również z elektroujemnością. Elementy wysoce elektroujemne są wysoce reaktywne, podczas gdy pierwiastki o niskiej elektroujemności są mniej reaktywne.
Fluor jest najbardziej elektroujemnym pierwiastkiem w układzie okresowym i dlatego jest najbardziej chemicznie reaktywny. Elementy znajdujące się w pobliżu fluoru mają również wysokie wartości elektroujemności i są również wysoce aktywne chemicznie. Ogólnie, najmniej chemicznie aktywnymi pierwiastkami są metale przejściowe, w tym miedź, srebro i złoto. Te pierwiastki mają niską elektroujemność i niską reaktywność.
