Źródła, takie jak American Orthopedic Foot and Ankle Society, czy AOFAS, oraz Klinika Chirurgii Ortopedycznej Johnsa Hopkinsa wskazują, że istnieje kilka różnych czynników, które mogą wpłynąć na decyzję lekarza o wykonaniu operacji na złamanej kości, w tym czas gojenia i odległość pomiędzy złamanymi częściami kości. Na przykład w przypadku złamanego obojczyka lub obojczyka, Johns Hopkins wskazuje, że operacja rzadko jest konieczna i że dziedzina ortopedii nie osiągnęła konsensusu opartego na badaniach dokładnie wtedy, gdy należy wykonać zabieg chirurgiczny w celu naprawienia złamanego obojczyka. National Institutes of Health (NIH) wskazuje, że narzędzia, takie jak metalowe śruby i płytki są powszechnie stosowane w chirurgii złamania kości.
W AOFAS opisano dwie różne ogólne kategorie złamania stopy, w tym złamanie przemieszczone i złamanie bez wyporności. W złamaniu z przemieszczeniem anonowym, złamane części kości pozostaną względnie blisko siebie i na ogół nie wymagają operacji. W przesuniętym złamaniu fragmenty kości oddalają się od siebie, czasami do takiego stopnia, że operacja jest konieczna. Według NIH, kiedy operacja jest wymagana, aby naprawić złamaną kość, lekarze mogą zdecydować się na użycie wewnętrznych lub zewnętrznych urządzeń stabilizujących, aby utrzymać złamane kości w miejscu podczas leczenia.
