Thomas Edison wynalazł żarówkę w 1879 roku. Ta żarówka trwała 13,5 godziny w pierwszym początkowym okresie testowania. W 1881 r. Edison przystąpił do otwarcia firmy produkującej oświetlenie elektryczne w Newark, aby rozpocząć prace nad wydajniejszą żarówką.
Naukowcy próbowali wymyślić bezpieczny i niedrogi substytut światła gazowego przez 50 lat, zanim Thomas Edison wynalazł żarówkę. Oryginalna żarówka wykorzystywała włókno platynowe, ale w 1880 roku Edison przeszedł przełom i użył bambusa węglowego, który okazał się realną alternatywą dla żarnika i zaowocował tańszą i wydajniejszą żarówką.
Aby bezpieczniejsze oświetlenie elektryczne było wygodne w użyciu w domu, Edison musiał znaleźć przyjemne światło z długotrwałym żarnikiem. Eksperymentował ze wszystkim, od włókien kokosowych po ludzkie włosy, w końcu trafiając na zwęglony bambus, będący idealnym centralnym elementem jego nowej żarówki. Pierwszy udany test żarówki Edisona na wielką skalę miał miejsce w październiku 1882 roku, kiedy 25 budynków w dzielnicy finansowej Nowego Jorku zostało oświetlonych żarówkami elektrycznymi.
O ile oświetlenie elektryczne istniało już w czasach Edisona, były to światła łukowe, zbyt jasne, aby mogły być wygodne w pomieszczeniach i niepraktyczne do codziennego użytku. Dlatego większość domów używała świec, lampionów lub lampek gazowych, z których wszystkie były niebezpieczne z powodu otwartego ognia.
