Dwaj mężczyźni pomogli Thomasowi Edisonowi sprawić, by żarówka działała, Ludwig Boehm i Charles Batchelor. Boehm zdmuchnął szklankę używaną do produkcji żarówek. Batchelor przeprowadził eksperyment w celu opracowania długotrwałego świecącego żarnika dla żarówki.
Batchelor testował wiele różnych rodzajów materiałów używanych jako żarnik w żarówce, w tym gumę i platynę. W 1879 r. Testy Batchelora opłaciły się, gdy okazało się, że użycie zwęglonej nici bawełnianej jako włókna może pozwolić palić się przez co najmniej 13 godzin. Batchelor ostatecznie zdecydował się zastąpić filament nitki bawełny jednym z japońskiego bambusa.
