Starożytny grecki teatr wyrósł z festiwali ku czci bogów i bogiń. Około 700 lat pne, w tym samym czasie starożytne Ateny zyskały władzę polityczną i militarną, stały się kulturalnym centrum festiwalu Dionsysis, boga wina i religijnych ekstaz. Z Dionizji powstały trzy dramatyczne gatunki: tragedia pod koniec VI wieku pne, komedia w 486 r. Pne i gra satyryczna.
Chociaż Grecy obchodzili święta swoich bogów od wielu stuleci, sztuki prezentowane w Dionizii bardziej dotyczyły współczesnej polityki, a mniej tradycyjnego pokłony. Ateny w szczególności dążyły do budowania i promowania wspólnej tożsamości kulturowej poprzez eksportowanie dramatu do swoich kolonii. Więcej niż kawałki, greckie przedstawienia przekazywały wiadomości o działalności wojskowej i politycznej, satyrycznych politykach, a w przypadku sztuk satyrowych celebrowali sprośność pijaństwem, szczerą seksualnością, psotami i rekwizytami. Bez wątpienia najpoważniejsza treść, tragedia, pochodzi od Thespisa, pierwszego greckiego aktora. Jego "koziołkowe pieśni", które mogą odnosić się zarówno do kóz ofiarowanych Dionizi, jak i do skór, które nosili aktorzy, czerpali z mitologii, którą śpiewał w dityramblach. Tragedia może być jednocześnie lekcją przedmiotową i komentarzem politycznym. Komedie dionizyjskie były zabawami ze szczęśliwymi zakończeniami zaludnionymi przez to, co Arystoteles nazwał niedorzecznym i brzydkim.
