Osoby cierpiące na brak snu mogą być bardziej poirytowane, podatne na stres i podatne na stres. Złość, stres, smutek i wyczerpanie psychiczne mogą towarzyszyć nawet niewielkiemu ubytkowi snu.
Podobnie jak niewielkie ilości deprywacji snu mogą mieć wpływ na nastrój, takie stany jak bezsenność mogą zwiększać ryzyko rozwoju zaburzeń nastroju, takich jak lęk czy depresja. Brak snu jest głównym czynnikiem ryzyka depresji, zaburzeń lękowych, a nawet zaburzeń lękowych. Te zaburzenia nastroju mogą z kolei utrudniać sen. Osoby cierpiące na przewlekły stres lub lęk mają problemy z zasypianiem i zasypianiem.
Todd Maddox z Institute for Neuroscience na University of Texas w Austin zasugerował proces zwany neurorehabilitacją, aby rozwiązać problem deprywacji snu w pracach wymagających wysokiego ciśnienia. Maddox ma nadzieję, że będzie w stanie uczyć ludzi, aby mieli części mózgu, nie podlegając deprywacji snu, wykonując zadania, które zwykle są wykonywane przez części mózgu, które są dotknięte pozbawieniem snu. Badania Maddoxa wykazały, że kora czołowa jest poważnie upośledzona przez brak snu, w przeciwieństwie do prążkowia, które może dobrze funkcjonować pomimo braku snu.
