Generał Valeriano Weyler był generałem w hiszpańskiej armii podczas buntu Kuby z hiszpańskich rządów i późniejszej wojny hiszpańsko-amerykańskiej pod koniec XIX wieku. W 1896 roku został mianowany gubernatorem Kuby i poinstruowani, aby stłumić powstanie.
Podczas swego gubernatora oddzielił ludność cywilną i zbuntowanych powstańców, umieszczając cywili w obozach koncentracyjnych. Obozy te miały być bezpiecznym domem dla ludności cywilnej, ale pod koniec 1897 r. Obozy przerodziły się w getta chorób i głodu. Niezdolność generała Weylera do ustanowienia przepisów dla ludności cywilnej uszkodziła go politycznie i wsparła propagandę kubańskich rewolucjonistów, która doprowadziła do wojny ze Stanami Zjednoczonymi.
