Bitwa nad Antietam była ważna, ponieważ wywodziła się z awansu Armii Konfederacji na terytoria północne i była dla Lincolna okazją do wydania Proklamacji Emancypacji. Choć bitwa była tylko pierwszą walką w północnych koloniach Lincoln wykorzystał odwrót wojsk południowych w tej bitwie jako znak, że Unia ma przewagę.
Bitwa pod Antietam obejmowała najbardziej krwawy dzień wojny domowej; prawie 23 000 żołnierzy zostało zabitych 18 września 1862 roku, w tym ponad 10 000 żołnierzy Konfederacji i ponad 12 000 żołnierzy Unii. Unia posiadała wyższe siły, więc pomimo swoich strat ostatecznie doprowadziła do odzyskania sił Konfederacji. Chociaż żadna ze stron nie zadała miażdżącego ciosu w tej bitwie, prezydent Lincoln ogłosił, że jest to zwycięstwo na północy.
Przed bitwą pod Antietamem armia konfederacka zatoczyła szeregi miażdżących ciosów do Unii, pchając bitwy dalej na północ. Gdy dwie siły spotkały się w pobliżu Zatoki Antietam w Sharpsburgu, w stanie Maryland, Unia wydawała się być narażona na poddanie się siłom generała Lee. Lincoln potrzebował zwycięstwa, by usprawiedliwić wygłaszanie jego porywającej Proklamacji o emancypacji, co, jak miał nadzieję, poprawi sentyment do sprawy Unii. Użył słabego sukcesu bitwy pod Antietam jako formy politycznej osłony, by usprawiedliwić swoją wypowiedź.
