Dwóch monarchów trzymało angielski tron w czasie, w którym Szekspir pisał swoje sztuki. Obaj stali się patronami jego twórczości. Pierwszą z nich była Elizabeth I, a drugą była James I.
Zarówno królowa Elżbieta I, jak i król Jakub I byli zapalonymi fanami dramatu i zachwyceni teatrem. Elizabeth wykorzystała swoje wpływy, aby zachęcić do dramatu w Anglii, a Szekspir z kolei był jej oddanym sługą i uważa się, że pochwalił ją w "Sen nocy letniej". Król James podziwiał poezję i faworyzował sztuki dramatyczne, szczególnie w późniejszych latach. "Makbet" jest uważany za bezpośredni hołd Szekspira dla jego drugiego królewskiego patrona.
