Maurowie, którzy wspinali się przez większą część średniowiecza, byli północno-zachodnimi afrykańskimi muzułmanami pochodzenia berberyjskiego i arabskiego. Z powodzeniem najechali i podbili większość ówczesnego Visigotyckiego Półwyspu Iberyjskiego w VIII wieku ale zostali wypędzeni przez chrześcijańskich Asturian w 15 wieku.
Poza większością Iberii Maurowie utrzymywali Afrykę Północną oraz części Włoch i Sycylii między VIII a XV wiekiem. Maurowie walczyli również o islam podczas wypraw krzyżowych i poczynili wielkie postępy w medycynie i filozofii, które później rozprzestrzeniły się we Włoszech, prawdopodobnie wywołując renesans. Po 15 wieku, Maurów z Afryki Północnej w dużej mierze spadł pod kontrolą Osmanów. Kontynuowali walkę z Europejczykami z piratami z Barbary, żeglując głównie z Tunezji i zniewalając schwytanych chrześcijan. Dzisiaj wpływy mauretańskie wyraźnie widać w Hiszpanii w języku, architekturze i sztuce, a także w wielu historycznych budynkach i ruinach, które pozostawili.
Określenie "Cum" odnoszące się do tych ludzi sięga czasów rzymskich, kiedy podbili części Mauretanii, która dziś jest częścią Maroka. W tamtym czasie nazywano je "Mauri", co tłumaczy się na "Maurów" po angielsku. Później w historii Moor był używany jako ogólny termin dla wszystkich muzułmanów - zwłaszcza muzułmanów pochodzenia arabskiego.
