Heinrich Rudolph Hertz, niemiecki fizyk, odkrył istnienie fal elektromagnetycznych w 1887 roku. Było to wynikiem jego ekspansji matematycznej "Elektromagnetycznej teorii światła" Jamesa Clerk Maxwella, opublikowanej w 1873 roku. Międzynarodowa jednostka częstotliwości, jedna cykl na sekundę, jest nazwany na jego cześć.
Hertz zaprojektował oscylator użyty do udowodnienia teorii Maxwella. Oscylator - dwa mosiężne pokrętła połączone cewkami indukcyjnymi - tworzyły maleńkie iskry, które przeskakiwały pomiędzy gałkami, gdy były włączone.
Zaprojektował okrągły drut odbiorczy, również z dwoma pokrętłami oddzielonymi szczeliną i odłożył go od oscylatora. Hertz zasilił oscylator i wygenerował iskrę, która pokonała odległość do odbiornika, potwierdzając w ten sposób istnienie fal elektromagnetycznych.
