Słynne przemówienie, w którym Winston Churchill mówił o tym, że nigdy się nie poddaje, zostało przekazane w Szkole Harrow 29 października 1941 r. Wiele przemówień Churchilla było pamiętnych, ale ta mowa jest najbardziej pamiętana z linii, które rozpoczynają się , "... nigdy się nie poddawaj, nigdy się nie poddawaj, nigdy, nigdy, nigdy - w niczym, wielkim czy małym, dużym czy małostkowym - nigdy nie poddawaj się, z wyjątkiem przekonań honoru i zdrowego rozsądku."
Przed tym przemówieniem premier Churchill odkrył, że szkoła dodała werset do jednej z tradycyjnych pieśni na jego cześć. Werset odnosił się do ciemniejszych dni, a Churchill zażądał, aby zmieniono go na dni surowe. Chciał, aby ludzie patrzyli na dni wojny jako dni zmiany i wielkości, a nie jak ciemne dni. Nie można było zignorować faktu, że dni wojny były trudne i trudne, więc wprowadzono zmianę słowa.
Nawet po wojnie i czasie, gdy był premierem, Churchill był bardzo lubiany przez obywateli Anglii. Stawiał czoła wielu problemom zdrowotnym, poczynając już od 1941 roku, ale był w stanie nimi zarządzać, dopóki nie miał serii udarów w 1953 roku. Uderzenia spowodowały jego przejście na emeryturę w 1955 roku. Chociaż pozostał w Parlamencie do 1964 roku, nie szukał -wybór. Kiedy zmarł w wieku 90 lat, Wielka Brytania opłakiwała go przez długi czas.
