W Stanach Zjednoczonych polityka fiskalna jest ustalana na podstawie porozumienia między obydwoma domami Kongresu. Proces ten jest bardzo skomplikowany, począwszy od dłuższego okresu, w którym co najmniej cztery, a może i wiele więcej budżety mogą być proponowane przez różne strony.
Proces tworzenia budżetu zwykle rozpoczyna się na początku każdego lutego, kiedy proponowany budżet prezydenta zostanie dostarczony Kongresowi. Ten budżet jest zbiorem wniosków, które nie mają mocy prawnej i nie są w żaden sposób wiążące dla Kongresu. W przypadku, gdy Kongres ostatecznie przejdzie kompleksowy budżet, Prezydent nie podpisze go, więc zaangażowanie Oddziału Wykonawczego w dużej mierze polega na perswazji. W tym okresie wstępnym alternatywne propozycje budżetowe mogą być przedkładane komitetom finansowym Izby i Senatu przez różnych członków tych organów. Budżety te również nie są wiążące, a komitety nie mają obowiązku ich rozpatrywania.
Wiosną komitety ds. budżetu domowego i senatu spotykają się, by organizować przesłuchania i rozwiązywać różnice między ich budżetami. Republikanie i Demokraci z każdej izby czasami mają własne plany budżetowe. W maju proponowany budżet jest dostarczany do każdej izby w celu uzyskania pełnego głosu. Jeśli nie zostanie osiągnięte kompleksowe porozumienie budżetowe, rząd jest finansowany z ciągłych rezolucji, które zezwalają na wydatkowanie na określony czas. W przeciwieństwie do budżetu podpisują je Prezydent.
