militaryzm doprowadził do wzrostu produkcji broni i miał wszechobecny wpływ na wiele rządów europejskich, w których elity wojskowe posiadały powszechnie wielką władzę i kontrolę nad decyzjami politycznymi. oficerowie wojskowi stali się ich własnym rządem de facto urzędników, wykonujących istotne kierownictwo w decyzjach politycznych, w tym tych, które doprowadziły do eskalacji, które doprowadziły do I wojny światowej.
Ta kultura militaryzmu była bezpośrednio związana ze wzrostem technologii uzbrojenia. Nowe technologie pozwoliły na produkcję broni i amunicji na masową skalę. Narody zaczęły rywalizować ze sobą o swoją supremację wojskową. Zwłaszcza od 1900 do 1914 r. Wydatki na wojsko w Europie gwałtownie wzrosły.
Kultura militaryzmu była szczególnie rozpowszechniona w Niemczech. Powstała z istniejących sił pruskich, nowa armia niemiecka prowadzona była przez kilku elitarnych pruskich arystokratów zwanych "Junkers". Prusy miały jedną z najbardziej imponujących obecności wojskowych na świecie, a nacisk na wartości militarystyczne przeniesiono do Niemiec w 1871 roku, kiedy to armia pruska stała się rdzeniem niemieckich zasobów wojskowych.
Co więcej, inne rządy zapewniły, że wojsko było postrzegane jako podporządkowane rządowi. Jednak Reichstag w Niemczech był parlamentem wybieranym przez cywilów i miał minimalny wpływ na decyzje wojskowe. Z tego powodu rząd był całkowicie zakorzeniony w wartościach militarnych.
W latach poprzedzających I wojnę światowa technologia broni stała się znacznie bardziej zabójcza. Artyleria, karabiny maszynowe, drut kolczasty, trujące gazy i statki morskie stały się o wiele bardziej skuteczne i masowo produkowane. Ponieważ Niemcy dokonały ogromnych wzrostów w wydatkach na obronę i budowaniu armii, podobne siły europejskie, takie jak Francja i Wielka Brytania, poszły w jego ślady. Wpłynęło to bezpośrednio na wydarzenia, które doprowadziły do wybuchu I wojny światowej.
