Żadna ze stron nie wygrała wojny irańsko-irackiej. Zakończyła się impasem w lipcu 1988 r., kiedy Iran zgodził się przyjąć rezolucję nr 598 ONZ, która wezwała do natychmiastowego zawieszenia broni.
Wojna rozpoczęła się we wrześniu 1980 r., kiedy to przywódca Iraku Saddam Hussein nakazał swojej armii inwazję na irańskie terytorium Khuzestanu, którego Husajn pragnął dla swojej ropy i etnicznej ludności arabskiej. Irak ugrzęzł tuż za granicą, a przez następne osiem lat wojna trwała wzdłuż granicy, a żadna ze stron nie zyskała większego terytorium lub przewagi. Wysiłki Iraku finansowane przez Arabię Saudyjską i Kuwejt charakteryzowały się atakami rakietowymi na irańskie miasta, chemiczną wojną przeciwko irańskim cywilom i setkami ataków na tankowce w Zatoce Perskiej. Iran używał także pocisków, min i kanonierek do ataku na statki i terminale naftowe w zatoce i używał ludzkich fal poborowych w atakach naziemnych, często młodych chłopców z ulic. W 1982 r. Hussein dążył do porozumienia pokojowego z Iranem, ale przywódca Iranu, Ruhollah Chomeini, odmówił przerwania walki, a zamiast tego starał się obalić rząd Husseina.
Niemożliwe jest określenie dokładnej liczby ofiar w czasie wojny, ale szacuje się, że około 500 000 zabitych po obu stronach i 500 000 rannych zostało zgłoszonych. W wysiłkach wojennych wydano prawie 230 miliardów dolarów, a szkoda wyrządziła 400 miliardów dolarów.
