Nowa Szkocja, Nowy Brunszwik, Ontario i Quebec były oryginalnymi czterema prowincjami, które przystąpiły do konfederacji. Te cztery prowincje dołączyły 1 lipca 1867 roku, kiedy Kanada po raz pierwszy stała się narodem. Prowincje te były kiedyś rządzone przez Francję i były częścią Nowej Francji.
Około 1864 r. przywódcy tych prowincji uważali, że prowincje powinny być połączone jako jeden kraj. Odbyła się kilkuletnia debata polityczna, podczas gdy przywódcy ci spotykali się, aby omówić utworzenie Kanady jako jednego kraju. Podczas tej debaty odbyły się trzy historyczne spotkania. Spotkania odbyły się w Quebec City, Charlottetown i Londynie w Anglii. Przywódcy ci ostatecznie napisali konstytucję dla nowego kraju i stali się znani jako Ojcowie Konfederacji. Ta konstytucja została uchwalona przez parlament Zjednoczonego Królestwa, a później stała się znana jako brytyjska ustawa północnoamerykańska. Kilka innych prowincji i terytoriów stało się częścią Kanady w późniejszych terminach. Manitoba i Terytoria Północno-Zachodnie dołączyły w 1870 r., A następnie Kolumbia Brytyjska w 1871 r. Wyspa Księcia Edwarda dołączyła w 1873 r., A Jukon (dawniej terytorium Jukonu) dołączyła w 1898 r. W 1905 r. Do konfederacji dołączyła Alberta, Saskatchewan. Nowa Fundlandia i Labrador dołączyły w 1949 roku. Wreszcie, w 1999 roku Nunavut stała się najnowszą prowincją, która wstąpiła do konfederacji.
