CO2 i CCl4 są przykładami wzorów chemicznych niepolarnych cząsteczek. W przypadku CO2, polaryzacje dwóch wiązań podwójnych węgiel-tlen ulegają zerwaniu, co skutkuje całkowitą niepolarną cząsteczką. Struktura Lewisa CCl4 wykazuje cztery polarne wiązania węgiel-chlor, które również ulegają zerwaniu, tworząc zerową polarność netto.
Rysowanie struktur Lewisa może pomóc określić, czy cząsteczka jest ogólnie polarna, czy niepolarna, chociaż struktury Lewisa mogą czasami wprowadzać w błąd. Na przykład, struktura Lewisa CH2CI2 przedstawia cztery wiązania do centralnego atomu węgla, jako rozmieszczone symetrycznie, dając fałszywe wrażenie, że cząsteczka jest niepolarna z powodu polaryzacji anulującej. W rzeczywistości jest to związek polarny, ponieważ dwa polarne wiązania węgiel-chlor nie są ułożone symetrycznie, a zatem nie eliminują siebie nawzajem. Również uwzględnienie geometrycznego szkicu cząsteczki może pomóc w ochronie przed wprowadzającymi w błąd strukturami Lewisa.
Nie zawsze jest tak, że cząsteczka jest ogólnie niepolarna, jeśli składa się z atomu centralnego związanego z dwoma identycznymi atomami. Na przykład, OF2 składa się z dwóch atomów fluoru połączonych z centralnym atomem tlenu, ale cząsteczka jest ogólnie niepolarna z powodu wygiętej geometrii cząsteczkowej. Wygięta geometria jest wynikiem dwóch samotnych par elektronów otaczających atom tlenu. Innym przykładem cząsteczki polarnej o wygiętej geometrii cząsteczkowej jest H2O lub woda.
