Mezopotamia z epoki brązu znajdowała się w południowo-zachodniej części Azji, w dzisiejszym Iraku, Kuwejcie, Iranie i Syrii. Mezopotamia oznacza "między dwiema rzekami", odnosząc się do jej położenia między Eufratem a Tygrysem rzeki.
Obie rzeki Mezopotamii powstały w górach Turcji, która była północną krawędzią imperium. Mezopotamia sięgnęła aż do Morza Śródziemnego i obejmowała miasta Aleppo i Hama w Syrii oraz Assur i Hatra w Iraku. Większość osad w regionie była rozrzucona wzdłuż dwóch rzek od górnego biegu Turcji do miejsc zjednoczonych w Zatoce Perskiej. Zatoka Perska rozszerzyła się na południowo-wschodni Irak w epoce brązu, więc Mezopotamia objęła jedynie niewielkie porcje Iranu i Kuwejtu.
