Przywództwo Abrahama Lincolna podczas wojny secesyjnej zapewniło przetrwanie zjednoczonych Stanów Zjednoczonych, które jest silniejsze niż dwa sąsiednie, niezależne narody. Lincoln zmienił również sposób postrzegania konfliktu przez społeczeństwo, przedstawiając go jako walkę o wolność człowieka i równość. Jego działania miały zasadnicze znaczenie dla położenia kresu niewolnictwu i skierowania kraju na ścieżkę prowadzącą do nowej ery stosunków rasowych.
History.com opisuje Lincolna jako wykwalifikowanego dowódcę, pomimo faktu, że miał ograniczone osobiste doświadczenie militarne. Dzięki wnikliwej polityce wojennej Lincolna Północ była w stanie pokonać Konfederację i kraj pozostał zjednoczony. Gdyby Unia przegrała wojnę, dwa narody miałyby istnieć w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Mogło to być przyczyną dalszej wojny i rozlewu krwi między dwoma narodami. Co więcej, oba kraje nie miałyby takiego samego dobrobytu gospodarczego, który pozwoliłby zjednoczonym Stanom Zjednoczonym obrócić tablice drugiej wojny światowej przeciwko mocom Osi.
Lincoln również przekształcił wojnę domową w walkę o powszechne prawa człowieka. W wystąpieniu w Gettysburgu mówił o Stanach Zjednoczonych doświadczających nowego narodzin wolności. Lincoln pomógł ludziom zobaczyć, że fala historii obróciła się przeciwko niewolnictwu i że nadszedł czas na nową politykę dotyczącą rasy. W pogoni za tą przyczyną Lincoln pomógł w przejściu 13, 14 i 15 poprawki, która zakazała niewolnictwa, dała obywatelom uwolnione niewolnictwo i ustanowiła ich prawo do głosowania.
