Borys Jelcyn poprowadził opozycję przeciwko komunistycznej próbie puczu przeciwko rządowi Michaiła Gorbaczowa w 1991 roku. Mimo, że Gorbaczow był politycznym rywalem Jelcyna, Jelcyn widział, że komunistyczni twardogłowi odpowiedzialni za zamach stanu reformy Jelcyna pragnęły trudniej wprowadzić w życie.
18 sierpnia 1991 r. konserwatyści z radzieckiego rządu Rosji próbowali przejąć rząd Związku Radzieckiego. Przeciwstawiali się polityce pierestrojki Gorbaczowa, która nie podkreślała znaczenia Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, wprowadziła demokratyczne reformy i przeniosła gospodarkę z centralnego planowania. Chociaż Jelcyn wierzył, że reformy te są zbyt powolne, wolał je od polityki komunistycznych twardogłowych, odpowiedzialnych za zamach stanu.
W odpowiedzi na zamach Jelcyn opublikował doniesienie o zamachu stanu, zachęcając obywateli radzieckich do strajku. Wspiął się także na jeden z czołgów zmobilizowanych przed rosyjskim Białym Domem, wyzywając przemówienie przeciwko zamachowi, który zainspirował mieszkańców Rosji i Związku Radzieckiego w ogóle. Pozostając w Moskwie, mimo niebezpieczeństwa ataku członków wojska lojalnych wobec zamachu, Jelcyn zebrał masy miasta, by przeciwstawić się próbie puczu, która ostatecznie skończyła się w obliczu tak masowej opozycji. Jego wysiłki uczyniły go międzynarodową osobistością polityczną.
