Japoński rząd Meiji utworzył wysoce scentralizowany, biurokratyczny rząd. Ustanowił: Konstytucję z wybranym parlamentem; dobrze rozwinięty transport i komunikacja; bardziej wykształcona ludność; zniszczenie systemu feudalnego istniejącego od stuleci; ugruntowany sektor przemysłowy oparty na najnowszej technologii; i stworzenie potężnej armii i marynarki.
Japońska era feudalna została gwałtownie zatrzymana w 1868 roku przez mocarstwa zachodnie, takie jak Stany Zjednoczone, a także od czasu, gdy Europa zmusiła otwarte granice Japonii. W historii Japonii najwyższy rangą przywódca nazywany był szogunem, czyli wielkim generałem. Szogun musiał zrezygnować z władzy i został zastąpiony przez cesarza. Cesarz nazywał siebie Meiji. Meiji oznacza "oświeconą zasadę" po japońsku. Z reinstalacją cesarza jako najwyższego autorytetu w kraju, miał on dowodzić i dowodzić Japończykami.
W rzeczywistości grupa doradców imperialnych podejmowała wiele decyzji w kraju. Ci doradcy znosili system feudalny, wykonując następujące czynności: eliminując przywileje klasowe; wprowadzanie podatków w formie waluty zamiast ryżu; budowanie wielu fabryk i portów w całym kraju; wprowadzenie obowiązkowej edukacji; oraz podróżowanie za granicę w celu zbadania, w jaki sposób Hiszpania, Niemcy, Francja i Stany Zjednoczone prowadzą swoje sprawy.
Śmierć cesarza w 1912 r. oznaczała koniec ery Meiji w Japonii. W tym czasie japońskie przywództwo w cieniu poczyniło ogromne postępy, aby stać się główną potęgą światową, z którą trzeba się liczyć, mimo że nie uzyskało międzynarodowego szacunku, jakiego pragnęła.
