Według amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska, usuwanie odpadów radioaktywnych zależy od rodzaju, ale generalnie musi być przechowywane gdzieś do momentu, w którym rozpad promieniotwórczy uczyni go bezpiecznym. Niskoaktywne odpady radioaktywne, takie jak zanieczyszczone urządzenia bezpieczeństwa może być wystarczająco bezpieczny, aby umieścić go na tradycyjnych składowiskach odpadów, podczas gdy odpady wysokiego poziomu, takie jak zużyte paliwo, wymagają zwykle specjalnego przechowywania przez setki, a nawet tysiące lat, aby zapobiec skażeniu radioaktywnemu.
Oprócz przechowywania niektóre radioaktywne odpady można ponownie przetwarzać i wykorzystywać ponownie. Wikipedia wyjaśnia, że niektóre rodzaje wypalonego paliwa jądrowego można oczyścić, usuwając produkty rozszczepienia, dzięki czemu można je ponownie wykorzystać w nowych typach reaktorów. Biorąc pod uwagę ponowne przetwarzanie, ilość wypalonego paliwa jądrowego wymagającego długoterminowego składowania jest stosunkowo niewielka. Według Instytutu Energii Jądrowej wypalone paliwo pochodzące z 50 lat wytwarzania energii jądrowej może pokryć pojedyncze boisko piłkarskie na głębokość 10 metrów.
Długość czasu przechowywania odpadów promieniotwórczych zależy od poszczególnych izotopów i zaangażowanych aktynowców. Niektóre materiały mają stosunkowo krótki okres półtrwania i szybko zanikają, ale uwalniają ogromne ilości promieniowania w procesie. Inne materiały mają o wiele dłuższy czas półtrwania i mogą pozostawać radioaktywne przez miliony lat; ale emitują tak niską ilość promieniotwórczości, że nie są technicznie bardziej niebezpieczne niż promieniowanie tła Ziemi.
