Według NASA Arystoteles twierdził, że Ziemia była centrum Układu Słonecznego. Argument Arystotelesa opierał się na fakcie, że ludzie nie czują poruszającej się Ziemi, a ruch Ziemi nie generuje wiatru. Arystoteles uważał, że jeśli Ziemia się poruszy, w gwiazdach pojawi się efekt paralaksy, a ruch Ziemi pozostawi ptaki i chmury.
Arystoteles uważał, że Ziemia jest nieruchoma i musi znajdować się w centrum wszechświata. Teoria Ziemi, która jest stacjonarną masą, którą krążą inne planety i gwiazdy, jest znana jako model geocentryczny. Model ten był powszechnym przekonaniem od ponad 1800 lat i był napędzany przez argumenty Arystotelesa i greckie przekonanie, że wszechświat był doskonale zbudowany, zgodnie z NASA.
Kiedy Kościół katolicki zyskał na znaczeniu, filozofia grecka nie była już uważana za dokładną, ponieważ Kościół wierzył, że doskonałość nieba odzwierciedla doskonałość Boga. Każda teoria, która nie była zgodna z teorią Kościoła katolickiego, została uznana za herezję. W 1543 r. Kopernik jako pierwszy wprowadził ideę heliocentrycznego modelu układu słonecznego, który zamiast Słońca umieścił Słońce w jego centrum.
