Gwiazdy w głównej sekwencji, które są tego samego rozmiaru co Słońce, zaczynają jako żółte gwiazdy i zmieniają się w czerwone olbrzymy, gdy kończy im się paliwo wodorowe. Inne gwiazdy kurczą się lub eksplodują, w zależności od ich wielkości.
To, co dzieje się z gwiazdą, gdy się starzeje, jest całkowicie zależne od jej wielkości. Gwiazdy jedna czwarta masy Słońca nie stają się czerwonymi olbrzymami; raczej niemal natychmiast zmieniają się w białe karły. Gwiazdy o połowie masy Słońca stają się długowiecznymi gwiazdami czerwonego karła. Przewiduje się, że Słońce zmieni się w czerwonego olbrzyma w ciągu najbliższych 5,4 miliarda lat, a jego promień będzie większy niż obecna orbita Ziemi. Potem zacznie topić hel, a nie wodór, ostatecznie tworząc mgławicę planetarną i stając się białym karłem, kiedy nie ma już nic do zespolenia. Gwiazdy od 8 do 12 razy większe od Słońca rozkładają cięższe pierwiastki, takie jak węgiel i neon, zanim staną się karłami.
Gwiazdy znacznie większe od Słońca, takie jak Betelgeuse, nie stopniowo się starzeją. Gwiazdy te zapadają się i eksplodują w supernowych, ostatecznie tworząc ultra-zwarte gwiazdy neutronowe lub czarne dziury. Supernowe są tym, w jaki sposób pierwiastki cięższe od żelaza są naturalnie formowane i rozpraszane.
