Ciśnienie i gęstość są bezpośrednio w materiałach ściśliwych. Wraz ze wzrostem ciśnienia izostatycznego na materiale, gęstość materiału wzrasta wraz ze zbliżaniem atomów lub cząsteczek materiału.
Gęstość definiowana jest jako masa na jednostkę objętości. Ciśnienie przykładane równomiernie na wszystkie strony materiału, zwane ciśnieniem izostatycznym, powoduje zmniejszenie objętości, co prowadzi do zwiększenia gęstości. Obniżenie objętości jest wynikiem zastosowania ciśnienia izostatycznego. Stosowanie ciśnienia jednoosiowego lub dwuosiowego, powodującego rozszerzanie się materiału w kierunkach, w których nie jest on ograniczony. Wielkość zmniejszenia objętości wynikająca z zastosowania pewnej wielkości ciśnienia izostatycznego zależy od właściwości materiału, takich jak moduł ściśliwości i porowatość.
Materiały porowate są bardziej ściśliwe niż materiały stałe, ponieważ pory są wypełnione gazami, które są bardziej ściśliwe niż ciała stałe. Moduł sprężystości jest parametrem materiałowym, który definiuje stopień odkształcenia w jednym wymiarze, którym poddawany jest materiał podczas jego kompresji. Materiały o dużych modułach objętościowych wymagają dużego nacisku, aby poddać się niewielkiemu odkształceniu ściskającemu, podczas gdy materiały o niskim module są łatwiejsze do ściśnięcia pod naciskiem. Ciśnienie izostatyczne stosuje się do metali i ceramiki w prasowaniu izostatycznym na gorąco w celu skompleksowania materiału i wyeliminowania niechcianej porowatości.
