W 1672 r. Isaac Newton wprowadził nowoczesne koncepcje światła i koloru, publikując serię eksperymentów. Pokazał, że światło składa się nie z jednego koloru, ale z kilku.
Przed publikacją Newtona ludzie sądzili, że kolor jest mieszanką światła i ciemności, oraz pryzmatów kolorowych. Robert Hooke wierzył w tę teorię koloru i miał skalę, która wahała się od doskonałej
czerwony - który jest czystym białym światłem z najmniejszą ilością ciemności dodaną - do matowego błękitu, ostatni krok przed czernią, który jest całkowitym wyeliminowaniem światła po ciemności.
Poprzez swoje eksperymenty Newton odkrył, że ta teoria była fałszywa. W jednym z eksperymentów ustawił pryzmat za okno i wyświetlał na odległej ścianie 22-stopowe widmo czerwieni, pomarańczu, żółtego, zieleni, błękitu i fioletu. Aby pokazać, że pryzmaty nie barwią światła, załamuje światła z powrotem w pojedyncze białe światło.
Artyści byli podekscytowani jasną demonstracją Newtona, że wszystkie kolory pochodzą z samego światła. Najbardziej przydatnym motywem jest koło kolorów, które wzmacnia efekty kolorów podstawowych, umieszczając je naprzeciwko ich uzupełniających kolorów.
Nikt nie kwestionował pomysłów Newtona na temat światła i koloru do roku 1810, kiedy Johann Wolfgang von Goethe opublikował 1400-stronicowy traktat o kolorze. Chociaż Goethe błędnie zinterpretował niektóre eksperymenty Newtona i stworzył zniekształcone koło kolorów, słusznie wywnioskował, że ludzki wzrok ma więcej niż światło odbijające się od przedmiotów i wpadające w ludzkie oczy. Percepcja wpływa na ludzką wizję. To, co ludzie widzą, zależy od obiektu, oświetlenia i percepcji.
