Od 2014 r. najbardziej wietrznymi miastami w Stanach Zjednoczonych są: Amarillo w Teksasie, ze średnią prędkością wiatru 13,6 mph, Rochester, Minnesota, 12,6 mph, Lubbock, Teksas, 12,4 mph i Boston, Mass ., przy 12,3 mph. Wichita, Kan., Fargo, N.Dak. i Oklahoma City, Okla., są związane na 12,2 mph. Corpus Christi, Texas przychodzi w 12 mph, Abilene, Texas, na 11,9 mph i Buffalo, N. Y. na 11,8 mph.
Wellington w Nowej Zelandii, ze średnią prędkością wiatru 17.3 mph, jest najbardziej wietrznym miastem na świecie. Najszybsza nie-tornadyczna prędkość wiatru została zarejestrowana w 1996 roku z Tropical Cyclone Olivia koło Australii przy 253 mph. Drugi najszybszy został zarejestrowany z prędkością 231 mil na godzinę w 1934 roku w Mount Washington Observatory w New Hampshire. Wiatr jest spowodowany zmianami ciśnienia atmosferycznego, gdy przemieszcza się z obszarów o wysokim do niższego ciśnienia. Prędkość jest obliczana za pomocą anemometru lub skali Beauforta. Wpływ na nią może mieć lokalna pogoda, strumień powietrza, fale i ciśnienie Rossby'ego. Termin używany do opisu wiatru zależy od kierunku i siły. Krótkie, szybkie serie są nazywane podmuchami, a silne wiatry około jednej minuty nazywane są szkwałami. Długotrwałe wiatry nazywane są huraganami, tajfunami, sztormami, wichurami lub bryzami, w zależności od siły. Działania wiatru rozpraszają latające owady i nasiona, przekształcają krajobrazy i wpływają na pożary.
